Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

duris cautibus

  • 1 cautes

    cautēs u. cōtēs, is, f. (Plur. cautēs u. cōtēs, ium, f., vgl. lettisch schkaute, Kante), der spitze Fels, das Riff, a) Form cautes: cautes celsae, Enn. fr.; cautes cavatae, Apul.: saxa et cautes timere (v. Schiffer), Caes.: duris cautibus horrens Caucasus, Verg.: fluctus cautibus illisi, Amm.: scopuli cautium, Klippen der Felsschluchten, Sen. nat. qu. 4, 2, 5: continua, durch fortgesetzte Steinbildung, Plin. (s. bullātio): Nomin. Sing. cautes, Tibull. 2, 4, 9, cautis, Prud. perist. 10, 701. – b) Schreibung cotes (Plur.): scrupulosae cotes, Cic. Tusc. 4, 33: durae cotes, Verg. ecl. 8, 43. Prop. 1, 3, 4: inviae cotes, Curt. 6, 6 (23), 26: saxa cotesque, Curt. 4, 6 (26), 8, saxa et cotes, Curt. 5, 3 (10), 8: lubrica saxa et inviae cotes, Curt. 8, 11 (41), 23.

    lateinisch-deutsches > cautes

  • 2 cautes

    cautēs u. cōtēs, is, f. (Plur. cautēs u. cōtēs, ium, f., vgl. lettisch schkaute, Kante), der spitze Fels, das Riff, a) Form cautes: cautes celsae, Enn. fr.; cautes cavatae, Apul.: saxa et cautes timere (v. Schiffer), Caes.: duris cautibus horrens Caucasus, Verg.: fluctus cautibus illisi, Amm.: scopuli cautium, Klippen der Felsschluchten, Sen. nat. qu. 4, 2, 5: continua, durch fortgesetzte Steinbildung, Plin. (s. bullatio): Nomin. Sing. cautes, Tibull. 2, 4, 9, cautis, Prud. perist. 10, 701. – b) Schreibung cotes (Plur.): scrupulosae cotes, Cic. Tusc. 4, 33: durae cotes, Verg. ecl. 8, 43. Prop. 1, 3, 4: inviae cotes, Curt. 6, 6 (23), 26: saxa cotesque, Curt. 4, 6 (26), 8, saxa et cotes, Curt. 5, 3 (10), 8: lubrica saxa et inviae cotes, Curt. 8, 11 (41), 23.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cautes

  • 3 horreo

    uī, —, ēre
    1) торчать кверху, топорщиться, щетиниться, стоять дыбом (comae horrent O; horret seges aristis V)
    2) коченеть, быть холодным ( terra horret C); содрогаться, дрожать
    4) приходить в ужас, бояться, страшиться (crudelitatem alicujus Cs; progrĕdi C). — см. тж. horrendus и horrens

    Латинско-русский словарь > horreo

  • 4 horrendus

    horrĕo, ui, ēre, v. n. and a. [for horseo, kindred to Sanscr. hrish, to stand erect, to bristle], to stand on end, stand erect, to bristle.
    I.
    Lit. (for the most part only poet.;

    not in Ciceron. prose): in corpore pili, ut arista in spica hordei, horrent,

    Varr. L. L. 6, § 49 Müll.; cf.:

    et setae densis similes hastilibus horrent,

    Ov. M. 8, 285:

    saepe horrere sacros doluit Latona capillos,

    Tib. 2, 3, 23:

    horrentibus per totum corpus villis,

    Plin. 8, 40, 61, § 150:

    horrentes barbae,

    Petr. 99:

    horrentibus scopulis gradum inferre,

    Plin. Pan. 81, 1:

    horrentes rubi,

    Verg. G. 3, 315:

    horrentibus hastis,

    id. A. 10, 178:

    horrebant densis aspera crura pilis,

    Ov. F. 2, 348:

    rigidis setis,

    id. M. 13, 846:

    horret capillis ut marinus asperis Echinus aut currens aper,

    Hor. Epod. 5, 27:

    pervigil ecce draco squamis crepitantibus horrens Sibilat,

    Ov. H. 12, 101: densantur campis horrentia tela virorum, Enn. ap. Prisc. p. 866 P. (Ann. v. 288 Vahl.); cf.: hastis longis campus splendet et horret, id. ap. Macr. S. 6, 4 (Sat. v. 15 Vahl.); imitated Verg. A. 11, 602 Serv.; Liv. 44, 41, 6: mare cum horret fluctibus, is ruffled, rough, Att. ap. Non. 422, 33:

    duris cautibus horrens Caucasus,

    Verg. A. 4, 366:

    silvis horrentia saxa fragosis,

    Ov. M. 4, 778. —
    II.
    Transf.
    A.
    To move in an unsteady, shaking manner.
    1.
    In gen., to shake, tremble (very rare):

    corpus ut impulsae segetes Aquilonibus horret,

    Ov. H. 10, 139; cf. horresco.—
    2.
    In partic.
    a.
    To shake, shiver with cold, rigere ( poet. and very rare):

    saepe etiam dominae, quamvis horrebis et ipse, Algentis manus est calfacienda sinu,

    Ov. A. A. 2, 213:

    horrenti tunicam non reddere servo,

    Juv. 1, 93:

    sola pruinosis horret facundia pannis,

    Petr. 83.—
    b.
    To tremble, shudder, quake with fright; more freq. as a verb. act., with an object, to shudder or be frightened at, to tremble at, be afraid of (the class. signif. of the word, equally freq. in prose and poetry; cf.: exsecror, abominor, aversor, abhorreo, odi, exhorresco).
    (α).
    Absol.:

    totus, Parmeno, Tremo horreoque, postquam aspexi hanc,

    Ter. Eun. 1, 2, 4: Ph. Extimuit tum illa? Me. Horret corpus, cor salit, Plaut. Cist. 2, 3, 9:

    arrectis auribus horrent Quadrupedes monstrique metu turbantur,

    Ov. M. 15, 516:

    scilicet horreres majoraque monstra putares, si mulier vitulum ederet,

    Juv. 2, 122.—
    (β).
    With acc.:

    si qui imbecillius horrent dolorem et reformidant,

    Cic. Tusc. 5, 30, 85:

    deorum (conscientiam) horrere,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    judicium et crimen,

    id. Verr. 2, 5, 29, § 74; cf.:

    ingrati animi crimen,

    id. Att. 9, 2, A, 2:

    ipsam victoriam,

    id. Fam. 7, 3, 2: Ariovisti crudelitatem, * Caes. B. G. 1, 32, 4:

    nomen ipsum accusatoris,

    Quint. 12, 7, 1:

    fragilitatis humanae vires,

    Plin. Pan. 27, 1:

    pauperiem,

    Hor. S. 2, 5, 9:

    onus,

    id. Ep. 1, 17, 39:

    iratum mare,

    id. Epod. 2, 6:

    nutum divitis,

    id. Ep. 1, 18, 11:

    strictas secures trepida cervice,

    Sil. 6, 695 et saep.:

    te Negligit aut horret,

    Hor. Ep. 1, 7, 64; cf.:

    quem dives amicus odit et horret,

    id. ib. 1, 18, 25:

    horrent admotas vulnera cruda manus,

    Ov. P. 1, 3, 16:

    aciem ac tela horrere,

    Liv. 21, 53, 2; Curt. 7, 8, 4; 9, 2, 33:

    illam, quam laudibus effert, horrere,

    to loathe, Juv. 6, 183. —
    (γ).
    With an inf. or relat.-clause:

    ego vestris armis armatus non horrui in hunc locum progredi,

    Cic. Agr. 2, 37, 101:

    horreo dicere,

    Liv. 7, 40, 9:

    horret animus referre,

    id. 2, 37, 6; 28, 29, 4; Lact. 7, 15, 11; 6, 17, 7:

    dominatio tanto in odio est omnibus, ut quorsus eruptura sit, horreamus,

    Cic. Att. 2, 21, 1; 1, 27, 1:

    quemadmodum accepturi sitis, horreo,

    id. Phil. 7, 3, 8.—
    (δ).
    With ne:

    eo plus horreo, ne illae magis res nos ceperint, quam nos illas,

    Liv. 34, 4, 3.—
    c.
    To shudder with amazement, to be astonished, amazed (very rare):

    quae mehercule ego, Crasse, cum tractantur in causis, horrere soleo,

    Cic. de Or. 2, 45, 188:

    animo horrere,

    id. Dom. 55, 140:

    cogitatione,

    Curt. 9, 6, 12; cf. horrendus, 2.—
    B.
    To be of a rough or frightful appearance; to look rough, look frightful; to be terrible, dreadful, horrid (rare; mostly poet.):

    possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra,

    Cic. N. D. 2, 7, 19: quaedam loca frigoribus hiemis intolerabiliter horrent, Col. 1, 4, 9; German. Progn. 2, 158; cf.: nec fera tempestas toto tamen horret in anno. Ov. F. 1, 495:

    Phoebus,

    Stat. Th. 4, 1.—
    2.
    Trop.:

    horrebant saevis omnia verba minis,

    Ov. R. Am. 664.—Hence,
    A.
    horrens, entis, P. a. (acc. to I.), bristly, shaggy, rough ( poet. and very rare):

    horrens Arcadius sus,

    Lucr. 5, 25:

    horrentique atrum nemus imminet umbra,

    Verg. A. 1, 165:

    horrentes Marte Latinos,

    id. ib. 10, 237:

    horrensque feris altaribus Esus,

    Luc. 1, 445.—
    B.
    hor-rendus, a, um, P. a.
    1.
    (Acc. to II. A. 2. b.) Dreadful, terrible, fearful, terrific, horrible (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    horrendum et dictu video mirabile monstrum,

    Verg. A. 3, 26:

    truces horrendaeque imagines,

    Plin. Pan. 52, 5:

    silva invia atque horrenda,

    Liv. 9, 36, 1:

    Roma,

    Hor. C. 3, 3, 45:

    rabies,

    id. S. 2, 3, 323:

    diluvies,

    id. C. 4, 14, 27:

    tempestas (with foeda),

    Vell. 2, 100, 2:

    nox,

    Ov. F. 6, 140:

    vox,

    Val. Fl. 1, 210; cf.:

    lex erat horrendi carminis,

    Liv. 1, 26, 6:

    juvenis Parthis horrendus,

    Hor. S. 2, 5, 62:

    pallor utrasque Fecerat horrendas aspectu,

    id. ib. 1, 8, 26:

    res horrenda relatu,

    Ov. M. 15, 298:

    horrendum dictu!

    Verg. A. 4, 454.— Neutr. adv.:

    belua Lernae Horrendum stridens,

    Verg. A. 6, 288:

    arma Horrendum sonuere,

    id. ib. 9, 732;

    12, 700: intonet horrendum,

    Juv. 6, 485.— Plur.:

    horrenda circumsonantibus Alemannis,

    Amm. 27, 10, 10.—
    2.
    In a good sense, wonderful, awful, venerable ( poet.):

    horrenda virgo (Camilla),

    Verg. A. 11, 507:

    horrendae procul secreta Sibyllae,

    id. ib. 6, 10:

    tectum augustum, ingens... Horrendum silvis et religione parentum,

    id. ib. 7, 172. — Adv.: horrendē, dreadfully, Vulg. Sap. 6, 5; 17, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > horrendus

  • 5 horrens

    horrĕo, ui, ēre, v. n. and a. [for horseo, kindred to Sanscr. hrish, to stand erect, to bristle], to stand on end, stand erect, to bristle.
    I.
    Lit. (for the most part only poet.;

    not in Ciceron. prose): in corpore pili, ut arista in spica hordei, horrent,

    Varr. L. L. 6, § 49 Müll.; cf.:

    et setae densis similes hastilibus horrent,

    Ov. M. 8, 285:

    saepe horrere sacros doluit Latona capillos,

    Tib. 2, 3, 23:

    horrentibus per totum corpus villis,

    Plin. 8, 40, 61, § 150:

    horrentes barbae,

    Petr. 99:

    horrentibus scopulis gradum inferre,

    Plin. Pan. 81, 1:

    horrentes rubi,

    Verg. G. 3, 315:

    horrentibus hastis,

    id. A. 10, 178:

    horrebant densis aspera crura pilis,

    Ov. F. 2, 348:

    rigidis setis,

    id. M. 13, 846:

    horret capillis ut marinus asperis Echinus aut currens aper,

    Hor. Epod. 5, 27:

    pervigil ecce draco squamis crepitantibus horrens Sibilat,

    Ov. H. 12, 101: densantur campis horrentia tela virorum, Enn. ap. Prisc. p. 866 P. (Ann. v. 288 Vahl.); cf.: hastis longis campus splendet et horret, id. ap. Macr. S. 6, 4 (Sat. v. 15 Vahl.); imitated Verg. A. 11, 602 Serv.; Liv. 44, 41, 6: mare cum horret fluctibus, is ruffled, rough, Att. ap. Non. 422, 33:

    duris cautibus horrens Caucasus,

    Verg. A. 4, 366:

    silvis horrentia saxa fragosis,

    Ov. M. 4, 778. —
    II.
    Transf.
    A.
    To move in an unsteady, shaking manner.
    1.
    In gen., to shake, tremble (very rare):

    corpus ut impulsae segetes Aquilonibus horret,

    Ov. H. 10, 139; cf. horresco.—
    2.
    In partic.
    a.
    To shake, shiver with cold, rigere ( poet. and very rare):

    saepe etiam dominae, quamvis horrebis et ipse, Algentis manus est calfacienda sinu,

    Ov. A. A. 2, 213:

    horrenti tunicam non reddere servo,

    Juv. 1, 93:

    sola pruinosis horret facundia pannis,

    Petr. 83.—
    b.
    To tremble, shudder, quake with fright; more freq. as a verb. act., with an object, to shudder or be frightened at, to tremble at, be afraid of (the class. signif. of the word, equally freq. in prose and poetry; cf.: exsecror, abominor, aversor, abhorreo, odi, exhorresco).
    (α).
    Absol.:

    totus, Parmeno, Tremo horreoque, postquam aspexi hanc,

    Ter. Eun. 1, 2, 4: Ph. Extimuit tum illa? Me. Horret corpus, cor salit, Plaut. Cist. 2, 3, 9:

    arrectis auribus horrent Quadrupedes monstrique metu turbantur,

    Ov. M. 15, 516:

    scilicet horreres majoraque monstra putares, si mulier vitulum ederet,

    Juv. 2, 122.—
    (β).
    With acc.:

    si qui imbecillius horrent dolorem et reformidant,

    Cic. Tusc. 5, 30, 85:

    deorum (conscientiam) horrere,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    judicium et crimen,

    id. Verr. 2, 5, 29, § 74; cf.:

    ingrati animi crimen,

    id. Att. 9, 2, A, 2:

    ipsam victoriam,

    id. Fam. 7, 3, 2: Ariovisti crudelitatem, * Caes. B. G. 1, 32, 4:

    nomen ipsum accusatoris,

    Quint. 12, 7, 1:

    fragilitatis humanae vires,

    Plin. Pan. 27, 1:

    pauperiem,

    Hor. S. 2, 5, 9:

    onus,

    id. Ep. 1, 17, 39:

    iratum mare,

    id. Epod. 2, 6:

    nutum divitis,

    id. Ep. 1, 18, 11:

    strictas secures trepida cervice,

    Sil. 6, 695 et saep.:

    te Negligit aut horret,

    Hor. Ep. 1, 7, 64; cf.:

    quem dives amicus odit et horret,

    id. ib. 1, 18, 25:

    horrent admotas vulnera cruda manus,

    Ov. P. 1, 3, 16:

    aciem ac tela horrere,

    Liv. 21, 53, 2; Curt. 7, 8, 4; 9, 2, 33:

    illam, quam laudibus effert, horrere,

    to loathe, Juv. 6, 183. —
    (γ).
    With an inf. or relat.-clause:

    ego vestris armis armatus non horrui in hunc locum progredi,

    Cic. Agr. 2, 37, 101:

    horreo dicere,

    Liv. 7, 40, 9:

    horret animus referre,

    id. 2, 37, 6; 28, 29, 4; Lact. 7, 15, 11; 6, 17, 7:

    dominatio tanto in odio est omnibus, ut quorsus eruptura sit, horreamus,

    Cic. Att. 2, 21, 1; 1, 27, 1:

    quemadmodum accepturi sitis, horreo,

    id. Phil. 7, 3, 8.—
    (δ).
    With ne:

    eo plus horreo, ne illae magis res nos ceperint, quam nos illas,

    Liv. 34, 4, 3.—
    c.
    To shudder with amazement, to be astonished, amazed (very rare):

    quae mehercule ego, Crasse, cum tractantur in causis, horrere soleo,

    Cic. de Or. 2, 45, 188:

    animo horrere,

    id. Dom. 55, 140:

    cogitatione,

    Curt. 9, 6, 12; cf. horrendus, 2.—
    B.
    To be of a rough or frightful appearance; to look rough, look frightful; to be terrible, dreadful, horrid (rare; mostly poet.):

    possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra,

    Cic. N. D. 2, 7, 19: quaedam loca frigoribus hiemis intolerabiliter horrent, Col. 1, 4, 9; German. Progn. 2, 158; cf.: nec fera tempestas toto tamen horret in anno. Ov. F. 1, 495:

    Phoebus,

    Stat. Th. 4, 1.—
    2.
    Trop.:

    horrebant saevis omnia verba minis,

    Ov. R. Am. 664.—Hence,
    A.
    horrens, entis, P. a. (acc. to I.), bristly, shaggy, rough ( poet. and very rare):

    horrens Arcadius sus,

    Lucr. 5, 25:

    horrentique atrum nemus imminet umbra,

    Verg. A. 1, 165:

    horrentes Marte Latinos,

    id. ib. 10, 237:

    horrensque feris altaribus Esus,

    Luc. 1, 445.—
    B.
    hor-rendus, a, um, P. a.
    1.
    (Acc. to II. A. 2. b.) Dreadful, terrible, fearful, terrific, horrible (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    horrendum et dictu video mirabile monstrum,

    Verg. A. 3, 26:

    truces horrendaeque imagines,

    Plin. Pan. 52, 5:

    silva invia atque horrenda,

    Liv. 9, 36, 1:

    Roma,

    Hor. C. 3, 3, 45:

    rabies,

    id. S. 2, 3, 323:

    diluvies,

    id. C. 4, 14, 27:

    tempestas (with foeda),

    Vell. 2, 100, 2:

    nox,

    Ov. F. 6, 140:

    vox,

    Val. Fl. 1, 210; cf.:

    lex erat horrendi carminis,

    Liv. 1, 26, 6:

    juvenis Parthis horrendus,

    Hor. S. 2, 5, 62:

    pallor utrasque Fecerat horrendas aspectu,

    id. ib. 1, 8, 26:

    res horrenda relatu,

    Ov. M. 15, 298:

    horrendum dictu!

    Verg. A. 4, 454.— Neutr. adv.:

    belua Lernae Horrendum stridens,

    Verg. A. 6, 288:

    arma Horrendum sonuere,

    id. ib. 9, 732;

    12, 700: intonet horrendum,

    Juv. 6, 485.— Plur.:

    horrenda circumsonantibus Alemannis,

    Amm. 27, 10, 10.—
    2.
    In a good sense, wonderful, awful, venerable ( poet.):

    horrenda virgo (Camilla),

    Verg. A. 11, 507:

    horrendae procul secreta Sibyllae,

    id. ib. 6, 10:

    tectum augustum, ingens... Horrendum silvis et religione parentum,

    id. ib. 7, 172. — Adv.: horrendē, dreadfully, Vulg. Sap. 6, 5; 17, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > horrens

  • 6 horreo

    horrĕo, ui, ēre, v. n. and a. [for horseo, kindred to Sanscr. hrish, to stand erect, to bristle], to stand on end, stand erect, to bristle.
    I.
    Lit. (for the most part only poet.;

    not in Ciceron. prose): in corpore pili, ut arista in spica hordei, horrent,

    Varr. L. L. 6, § 49 Müll.; cf.:

    et setae densis similes hastilibus horrent,

    Ov. M. 8, 285:

    saepe horrere sacros doluit Latona capillos,

    Tib. 2, 3, 23:

    horrentibus per totum corpus villis,

    Plin. 8, 40, 61, § 150:

    horrentes barbae,

    Petr. 99:

    horrentibus scopulis gradum inferre,

    Plin. Pan. 81, 1:

    horrentes rubi,

    Verg. G. 3, 315:

    horrentibus hastis,

    id. A. 10, 178:

    horrebant densis aspera crura pilis,

    Ov. F. 2, 348:

    rigidis setis,

    id. M. 13, 846:

    horret capillis ut marinus asperis Echinus aut currens aper,

    Hor. Epod. 5, 27:

    pervigil ecce draco squamis crepitantibus horrens Sibilat,

    Ov. H. 12, 101: densantur campis horrentia tela virorum, Enn. ap. Prisc. p. 866 P. (Ann. v. 288 Vahl.); cf.: hastis longis campus splendet et horret, id. ap. Macr. S. 6, 4 (Sat. v. 15 Vahl.); imitated Verg. A. 11, 602 Serv.; Liv. 44, 41, 6: mare cum horret fluctibus, is ruffled, rough, Att. ap. Non. 422, 33:

    duris cautibus horrens Caucasus,

    Verg. A. 4, 366:

    silvis horrentia saxa fragosis,

    Ov. M. 4, 778. —
    II.
    Transf.
    A.
    To move in an unsteady, shaking manner.
    1.
    In gen., to shake, tremble (very rare):

    corpus ut impulsae segetes Aquilonibus horret,

    Ov. H. 10, 139; cf. horresco.—
    2.
    In partic.
    a.
    To shake, shiver with cold, rigere ( poet. and very rare):

    saepe etiam dominae, quamvis horrebis et ipse, Algentis manus est calfacienda sinu,

    Ov. A. A. 2, 213:

    horrenti tunicam non reddere servo,

    Juv. 1, 93:

    sola pruinosis horret facundia pannis,

    Petr. 83.—
    b.
    To tremble, shudder, quake with fright; more freq. as a verb. act., with an object, to shudder or be frightened at, to tremble at, be afraid of (the class. signif. of the word, equally freq. in prose and poetry; cf.: exsecror, abominor, aversor, abhorreo, odi, exhorresco).
    (α).
    Absol.:

    totus, Parmeno, Tremo horreoque, postquam aspexi hanc,

    Ter. Eun. 1, 2, 4: Ph. Extimuit tum illa? Me. Horret corpus, cor salit, Plaut. Cist. 2, 3, 9:

    arrectis auribus horrent Quadrupedes monstrique metu turbantur,

    Ov. M. 15, 516:

    scilicet horreres majoraque monstra putares, si mulier vitulum ederet,

    Juv. 2, 122.—
    (β).
    With acc.:

    si qui imbecillius horrent dolorem et reformidant,

    Cic. Tusc. 5, 30, 85:

    deorum (conscientiam) horrere,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    judicium et crimen,

    id. Verr. 2, 5, 29, § 74; cf.:

    ingrati animi crimen,

    id. Att. 9, 2, A, 2:

    ipsam victoriam,

    id. Fam. 7, 3, 2: Ariovisti crudelitatem, * Caes. B. G. 1, 32, 4:

    nomen ipsum accusatoris,

    Quint. 12, 7, 1:

    fragilitatis humanae vires,

    Plin. Pan. 27, 1:

    pauperiem,

    Hor. S. 2, 5, 9:

    onus,

    id. Ep. 1, 17, 39:

    iratum mare,

    id. Epod. 2, 6:

    nutum divitis,

    id. Ep. 1, 18, 11:

    strictas secures trepida cervice,

    Sil. 6, 695 et saep.:

    te Negligit aut horret,

    Hor. Ep. 1, 7, 64; cf.:

    quem dives amicus odit et horret,

    id. ib. 1, 18, 25:

    horrent admotas vulnera cruda manus,

    Ov. P. 1, 3, 16:

    aciem ac tela horrere,

    Liv. 21, 53, 2; Curt. 7, 8, 4; 9, 2, 33:

    illam, quam laudibus effert, horrere,

    to loathe, Juv. 6, 183. —
    (γ).
    With an inf. or relat.-clause:

    ego vestris armis armatus non horrui in hunc locum progredi,

    Cic. Agr. 2, 37, 101:

    horreo dicere,

    Liv. 7, 40, 9:

    horret animus referre,

    id. 2, 37, 6; 28, 29, 4; Lact. 7, 15, 11; 6, 17, 7:

    dominatio tanto in odio est omnibus, ut quorsus eruptura sit, horreamus,

    Cic. Att. 2, 21, 1; 1, 27, 1:

    quemadmodum accepturi sitis, horreo,

    id. Phil. 7, 3, 8.—
    (δ).
    With ne:

    eo plus horreo, ne illae magis res nos ceperint, quam nos illas,

    Liv. 34, 4, 3.—
    c.
    To shudder with amazement, to be astonished, amazed (very rare):

    quae mehercule ego, Crasse, cum tractantur in causis, horrere soleo,

    Cic. de Or. 2, 45, 188:

    animo horrere,

    id. Dom. 55, 140:

    cogitatione,

    Curt. 9, 6, 12; cf. horrendus, 2.—
    B.
    To be of a rough or frightful appearance; to look rough, look frightful; to be terrible, dreadful, horrid (rare; mostly poet.):

    possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra,

    Cic. N. D. 2, 7, 19: quaedam loca frigoribus hiemis intolerabiliter horrent, Col. 1, 4, 9; German. Progn. 2, 158; cf.: nec fera tempestas toto tamen horret in anno. Ov. F. 1, 495:

    Phoebus,

    Stat. Th. 4, 1.—
    2.
    Trop.:

    horrebant saevis omnia verba minis,

    Ov. R. Am. 664.—Hence,
    A.
    horrens, entis, P. a. (acc. to I.), bristly, shaggy, rough ( poet. and very rare):

    horrens Arcadius sus,

    Lucr. 5, 25:

    horrentique atrum nemus imminet umbra,

    Verg. A. 1, 165:

    horrentes Marte Latinos,

    id. ib. 10, 237:

    horrensque feris altaribus Esus,

    Luc. 1, 445.—
    B.
    hor-rendus, a, um, P. a.
    1.
    (Acc. to II. A. 2. b.) Dreadful, terrible, fearful, terrific, horrible (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    horrendum et dictu video mirabile monstrum,

    Verg. A. 3, 26:

    truces horrendaeque imagines,

    Plin. Pan. 52, 5:

    silva invia atque horrenda,

    Liv. 9, 36, 1:

    Roma,

    Hor. C. 3, 3, 45:

    rabies,

    id. S. 2, 3, 323:

    diluvies,

    id. C. 4, 14, 27:

    tempestas (with foeda),

    Vell. 2, 100, 2:

    nox,

    Ov. F. 6, 140:

    vox,

    Val. Fl. 1, 210; cf.:

    lex erat horrendi carminis,

    Liv. 1, 26, 6:

    juvenis Parthis horrendus,

    Hor. S. 2, 5, 62:

    pallor utrasque Fecerat horrendas aspectu,

    id. ib. 1, 8, 26:

    res horrenda relatu,

    Ov. M. 15, 298:

    horrendum dictu!

    Verg. A. 4, 454.— Neutr. adv.:

    belua Lernae Horrendum stridens,

    Verg. A. 6, 288:

    arma Horrendum sonuere,

    id. ib. 9, 732;

    12, 700: intonet horrendum,

    Juv. 6, 485.— Plur.:

    horrenda circumsonantibus Alemannis,

    Amm. 27, 10, 10.—
    2.
    In a good sense, wonderful, awful, venerable ( poet.):

    horrenda virgo (Camilla),

    Verg. A. 11, 507:

    horrendae procul secreta Sibyllae,

    id. ib. 6, 10:

    tectum augustum, ingens... Horrendum silvis et religione parentum,

    id. ib. 7, 172. — Adv.: horrendē, dreadfully, Vulg. Sap. 6, 5; 17, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > horreo

См. также в других словарях:

  • CAUCASUS — I. CAUCASUS mons editissimus in Septentrionali Asiae parte, Indiam dirimens a Scythia. Val. Flaccus, l. 5. Argonaut. v. 154. Ultimus inde sinus, saevumque Cubile Promethei Cernitur in gelidas consurgens Caucasus Arctos. A Circassis Salatta,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»